Wat is het probleem met laurierkers?
De laurierkers ziet er mooi uit, groeit snel en is makkelijk te onderhouden. Toch zijn er een paar dingen waar je op moet letten.
Giftigheid voor mensen en dieren
Een groot probleem bij laurierkers (Prunus) is de giftigheid. Alle delen van de plant, vooral de bladeren en de zwarte bessen, bevatten giftige stoffen. Deze kunnen bij mensen en dieren maagklachten, misselijkheid en in het ergste geval een vergiftiging veroorzaken. Vooral voor kleine kinderen en huisdieren zoals honden en katten is contact met de plant gevaarlijk. Het eten van een grotere hoeveelheid kan ernstige gevolgen hebben. Wees daarom voorzichtig als laurierkers in een tuin staat waar kinderen of dieren rondlopen. Draag handschoenen bij het snoeien en gooi het snoeiafval direct weg.
Problemen met bodem en standplaats
Laurierkers is sterk, maar niet elke plek is geschikt. De struik kan niet goed tegen natte grond waarin water blijft staan. Als de wortels te lang in het water staan, gaat de plant rotten. Een goed doorlatende bodem is daarom belangrijk. Bij zware kleigrond is een laag drainage nodig. Ook de standplaats zelf is belangrijk. Prunus groeit wel in de schaduw, maar bij te weinig licht groeit de plant langzamer en kunnen de bladeren van kleur veranderen. Sommige rassen reageren extra gevoelig op extreme droogte of hitte. In die periodes helpt regelmatig water geven, maar zonder te veel te gieten. Ideaal is een zonnige tot halfschaduwrijke plek met losse grond.
Groei en onderhoud
Hoewel laurierkers vaak als makkelijk wordt gezien, groeit hij heel snel. Sommige rassen groeien wel 30 tot 50 centimeter per jaar. Dat betekent dat er regelmatig gesnoeid moet worden, minstens twee keer per jaar, in het voorjaar en in de zomer. Als er niet op tijd gesnoeid wordt, wordt de haag al snel te breed en te hoog. In kleine tuinen kan dat tot ruimtegebrek leiden. Een compactere groei krijg je met rassen zoals laurierkers genolia, die zich goed laten vormen. Bij het snoeien ontstaan vaak grote snoeiwonden die gevoelig zijn voor schimmels. Ook bruine bladeren na vorst of door een tekort aan water komen vaak voor. In droge zomers hebben hagen van laurierkers extra water nodig. Toch blijft het onderhoud, vergeleken met andere haagplanten zoals levensboom of liguster, nog redelijk beperkt.
Ecologische nadelen
Laurierkers wordt vaak geplant vanwege zijn altijd groene bladeren. Vanuit ecologisch oogpunt heeft hij echter nadelen. De plant biedt maar weinig inheemse dieren voedsel of een geschikte leefplek. De dikke, leerachtige bladeren worden door insecten bijna niet gegeten. Ook vogels vinden er weinig bescherming, omdat de plant erg dicht is. In vergelijking met inheemse struiken zoals liguster of hulst is de waarde voor de natuur gering. Daarnaast verdringt laurierkers in parken en aan bosranden vaak inheemse soorten. Daardoor wordt de plant in sommige regio’s kritisch bekeken. Wie een natuurrijke tuin wil, kan beter kiezen voor alternatieven zoals klimop of hulst.
Raskeuze en ruimte
Niet elk ras past in elke tuin. Wie weinig ruimte heeft, kan beter geen breed groeiende soort nemen. Sommige rassen zoals Etna of Caucasica worden erg groot en hebben veel ruimte nodig. Voor kleine tuinen zijn rassen zoals Genolia of Portugese laurierkers geschikter. Deze blijven smal en zijn makkelijk in vorm te houden. De keuze van het ras bepaalt niet alleen hoe de haag eruitziet, maar ook hoeveel onderhoud en hoeveel groei je kunt verwachten. Het is de moeite waard om voor het planten verschillende rassen te vergelijken. Wie een passend ras kiest, bespaart later tijd en werk en krijgt een haag die goed bij de tuin past. Een grote keuze is te vinden onder laurierkershaag of ook haagplanten.
Laurierkers ziet er mooi uit en is makkelijk te verzorgen, maar geeft ook problemen. Met het juiste ras en een goede standplaats past hij toch in veel tuinen.
.jpg)
